- ອິນໂດເນເຊຍມີແຜນຈະຢຸດການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນແຫ່ງໃໝ່ຫຼັງປີ 2023 ໂດຍມີຄວາມສາມາດດ້ານໄຟຟ້າເພີ່ມເຕີມທີ່ຈະຜະລິດໄດ້ຈາກແຫຼ່ງຜະລິດໃໝ່ແລະສາມາດທົດແທນໄດ້ເທົ່ານັ້ນ.
- ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການພັດທະນາແລະພາກເອກະຊົນໄດ້ຊົມເຊີຍແຜນການດັ່ງກ່າວ, ແຕ່ບາງຄົນເວົ້າວ່າມັນບໍ່ທະເຍີທະຍານພຽງພໍເນື່ອງຈາກວ່າມັນຍັງປະກອບດ້ວຍການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນໃຫມ່ທີ່ໄດ້ລົງນາມແລ້ວ.
- ເມື່ອໂຮງງານເຫຼົ່ານີ້ຖືກສ້າງຂື້ນ, ພວກມັນຈະດໍາເນີນການເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີຂ້າງຫນ້າ, ແລະການປ່ອຍອາຍພິດຂອງພວກມັນຈະເຮັດໃຫ້ເກີດໄພພິບັດຕໍ່ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ.
- ນອກນັ້ນ ຍັງມີການໂຕ້ຖຽງກັນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ລັດຖະບານພິຈາລະນາວ່າ ພະລັງງານ “ໃໝ່ ແລະ ທົດແທນໄດ້”, ເຊິ່ງມັນເຮັດໃຫ້ແສງຕາເວັນ ແລະ ລົມພັດໄປພ້ອມກັບຊີວະມວນ, ນິວເຄລຍ ແລະ ຖ່ານຫີນທີ່ມີອາຍແກັສ.
ຂະແໜງພະລັງງານທົດແທນຂອງອິນໂດເນເຊຍ ຕິດຕາມປະເທດເພື່ອນບ້ານໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ໄປໄກ - ເຖິງແມ່ນວ່າຈະກວມເອົາແຫຼ່ງ “ທົດແທນຄືນ” ທີ່ຍອມຮັບທົ່ວໄປເຊັ່ນ: ແສງຕາເວັນ, ຄວາມຮ້ອນໃຕ້ດິນ ແລະ ນໍ້າຕົກ, ລວມທັງແຫຼ່ງ “ໃໝ່” ທີ່ຖົກຖຽງກັນຫຼາຍຂຶ້ນເຊັ່ນ: ຊີວະມວນ, ນໍ້າມັນປາມ, ຖ່ານຫີນທີ່ມີອາຍແກັສ. ແລະ, ທິດສະດີ, ນິວເຄລຍ.ຮອດປີ 2020, ແຫຼ່ງພະລັງງານໃໝ່ ແລະ ທົດແທນເຫຼົ່ານີ້ສ້າງຂຶ້ນພຽງແຕ່11.5% ຂອງຕາຂ່າຍໄຟຟ້າຂອງປະເທດ.ລັດຖະບານຄາດວ່າຈະຜະລິດພະລັງງານ 23% ຂອງປະເທດຈາກແຫຼ່ງກຳລັງໃໝ່ ແລະ ທົດແທນພາຍໃນປີ 2025.
ຖ່ານຫີນ, ໃນນັ້ນອິນໂດເນເຊຍມີຄັງສຳຮອງທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ກວມເອົາເກືອບ 40% ຂອງການຜະສົມພະລັງງານຂອງປະເທດ.
ອິນໂດເນເຊຍສາມາດບັນລຸການປ່ອຍອາຍພິດສຸດທິໃນປີ 2050 ຖ້າການປ່ອຍອາຍພິດຈາກໂຮງງານໄຟຟ້າຖືກຫຼຸດລົງໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ, ກຸນແຈທໍາອິດແມ່ນເພື່ອຢຸດການສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນໃຫມ່ຢ່າງສົມບູນຢ່າງຫນ້ອຍຫຼັງຈາກປີ 2025. ແຕ່ຖ້າເປັນໄປໄດ້, ກ່ອນປີ 2025 ແມ່ນດີກວ່າ.
ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງພາກເອກະຊົນ
ດ້ວຍສະພາບການໃນປັດຈຸບັນ, ບ່ອນທີ່ປະເທດຕ່າງໆພວມກ້າວໄປສູ່ການແກ້ໄຂເສດຖະກິດ, ພາກເອກະຊົນຢູ່ອິນໂດເນເຊຍຕ້ອງຫັນປ່ຽນ.ໃນເມື່ອກ່ອນໂຄງການຂອງລັດຖະບານໄດ້ເນັ້ນໃສ່ການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນ, ແຕ່ປະຈຸບັນມັນແຕກຕ່າງກັນ.ແລະດັ່ງນັ້ນ, ບໍລິສັດຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ pivot ກັບການກໍ່ສ້າງໂຮງງານໄຟຟ້າທົດແທນ.
ບໍລິສັດຈໍາເປັນຕ້ອງຮັບຮູ້ວ່າບໍ່ມີອະນາຄົດຂອງນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟຟອດຊິວທໍາ, ມີຈໍານວນສະຖາບັນການເງິນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນປະກາດວ່າພວກເຂົາຈະຖອນເງິນສໍາລັບໂຄງການຖ່ານຫີນພາຍໃຕ້ຄວາມກົດດັນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກຜູ້ບໍລິໂພກແລະຜູ້ຖືຫຸ້ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ດໍາເນີນການຕໍ່ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ.
ເກົາຫຼີໃຕ້, ເຊິ່ງໄດ້ສະໜອງທຶນຢ່າງແຂງແຮງໃຫ້ໂຮງງານໄຟຟ້າຖ່ານຫີນຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ລວມທັງໃນປະເທດອິນໂດເນເຊຍ, ໃນລະຫວ່າງປີ 2009 ຫາ 2020, ບໍ່ດົນມານີ້ໄດ້ປະກາດວ່າມັນຈະຢຸດການສະໜອງທຶນໃໝ່ທັງໝົດສຳລັບໂຄງການຖ່ານຫີນຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ທຸກຄົນເຫັນວ່າໂຮງງານຖ່ານຫີນບໍ່ມີອະນາຄົດ, ສະນັ້ນ ເປັນຫຍັງຕ້ອງລົບກວນໂຄງການຖ່ານຫີນ?ເພາະວ່າຖ້າພວກເຂົາລະດົມທຶນໃຫ້ໂຮງງານຖ່ານຫີນໃຫມ່, ມັນກໍ່ມີທ່າແຮງສໍາລັບພວກເຂົາທີ່ຈະກາຍເປັນຊັບສິນທີ່ຖືກຄ້າງໄວ້.
ຫຼັງຈາກປີ 2027, ໂຮງງານໄຟຟ້າພະລັງງານແສງຕາເວັນ, ລວມທັງບ່ອນເກັບມ້ຽນ, ແລະ ໂຮງງານໄຟຟ້າພະລັງງານລົມຈະຜະລິດໄຟຟ້າລາຄາຖືກກວ່າເມື່ອທຽບໃສ່ກັບໂຮງງານຖ່ານຫີນ.ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າ PLN ສືບຕໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນໃຫມ່ໂດຍບໍ່ມີການຢຸດຊົ່ວຄາວ, ທ່າແຮງສໍາລັບໂຮງງານເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຈະກາຍເປັນຊັບສິນທີ່ຖືກ stranded ແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງ.
ພາກເອກະຊົນຄວນມີສ່ວນຮ່ວມ [ໃນການພັດທະນາພະລັງງານທົດແທນ].ທຸກໆຄັ້ງທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະພັດທະນາພະລັງງານໃຫມ່ແລະທົດແທນ, ພຽງແຕ່ເຊີນພາກເອກະຊົນ.ແຜນການຢຸດການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນແຫ່ງໃໝ່ຄວນເຫັນວ່າເປັນໂອກາດທີ່ພາກເອກະຊົນລົງທຶນເຂົ້າໃນການທົດແທນຄືນໃໝ່.
ຖ້າບໍ່ມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງພາກເອກະຊົນ, ມັນຈະເປັນການຍາກຫຼາຍໃນການພັດທະນາຂະແໜງການຜະລິດຄືນໃໝ່ຂອງອິນໂດເນເຊຍ.
ຫຼາຍກວ່າທົດສະວັດຂອງການເຜົາໄຫມ້ຖ່ານຫີນ
ໃນຂະນະທີ່ການກຳນົດເສັ້ນຕາຍໃນການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນແຫ່ງໃໝ່ແມ່ນບາດກ້າວທຳອິດທີ່ສຳຄັນ, ມັນບໍ່ພຽງພໍສຳລັບອິນໂດເນເຊຍທີ່ຈະຫັນໜີຈາກເຊື້ອໄຟຟອດຊິນ.
ເມື່ອໂຮງງານຖ່ານຫີນເຫຼົ່ານີ້ສ້າງຂຶ້ນແລ້ວ, ເຂົາເຈົ້າຈະດຳເນີນການເປັນເວລາຫຼາຍທົດສະວັດທີ່ຈະມາເຖິງ, ເຊິ່ງຈະປິດບັງອິນໂດເນເຊຍເຂົ້າສູ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ໃຊ້ກາກບອນດີເກີນກວ່າກຳນົດເວລາປີ 2023.
ພາຍໃຕ້ສະຖານະການທີ່ດີທີ່ສຸດ, ອິນໂດເນເຊຍຈໍາເປັນຕ້ອງຢຸດການກໍ່ສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນໃຫມ່ຈາກຕອນນີ້ໂດຍບໍ່ມີການລໍຖ້າໃຫ້ສໍາເລັດໂຄງການ 35,000 MW ແລະໂຄງການ [7,000 MW] ເພື່ອບັນລຸເປົ້າຫມາຍການຈໍາກັດຄວາມຮ້ອນຂອງໂລກໃຫ້ 1.5 ອົງສາເຊນຊຽດໃນປີ 2050.
ເຕັກໂນໂລຍີການເກັບຮັກສາຫມໍ້ໄຟຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ຈໍາເປັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະລັງງານລົມແລະແສງຕາເວັນທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້ຫຼາຍຍັງຄົງມີລາຄາແພງຫຼາຍ.ນັ້ນເຮັດໃຫ້ການຫັນປ່ຽນຢ່າງໄວ ແລະ ຂະໜາດໃຫຍ່ຈາກຖ່ານຫີນໄປສູ່ການທົດແທນທີ່ບໍ່ສາມາດບັນລຸໄດ້ໃນປັດຈຸບັນ.
ນອກຈາກນີ້, ລາຄາຂອງແສງຕາເວັນໄດ້ຫຼຸດລົງຫຼາຍທີ່ຄົນເຮົາສາມາດ overbuild ລະບົບເພື່ອໃຫ້ພະລັງງານພຽງພໍ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນມື້ທີ່ມີເມກ.ແລະເນື່ອງຈາກນໍ້າມັນທົດແທນແມ່ນບໍ່ເສຍຄ່າ, ບໍ່ເຫມືອນກັບຖ່ານຫີນຫຼືອາຍແກັສທໍາມະຊາດ, ການຜະລິດເກີນບໍ່ແມ່ນບັນຫາ.
ໄລຍະຂອງພືດເກົ່າ
ບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໂຮງງານຖ່ານຫີນເກົ່າແກ່ ຊຶ່ງພວກເຂົາເຈົ້າກ່າວວ່າ ມີມົນລະພິດສູງ ແລະ ມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສູງໃນການດຳເນີນງານ, ໃຫ້ອອກກິນເບ້ຍບຳນານກ່ອນກຳນົດ.ຖ້າຫາກວ່າພວກເຮົາຕ້ອງການທີ່ເຫມາະສົມ [ກັບເປົ້າຫມາຍຂອງດິນຟ້າອາກາດຂອງພວກເຮົາ], ພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການຢຸດເຊົາການຖ່ານຫີນຈາກປີ 2029, ໄວຍິ່ງຂຶ້ນ.ພວກເຮົາໄດ້ກຳນົດໂຮງງານໄຟຟ້າຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ສາມາດຍົກເລີກກ່ອນປີ 2030, ເຊິ່ງໄດ້ດຳເນີນມາເປັນເວລາ 30 ກວ່າປີ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ລັດຖະບານຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປະກາດແຜນການຍົກເລີກໂຮງງານຖ່ານຫີນເກົ່າ.ມັນຈະສົມບູນກວ່າຖ້າ PLN ຍັງມີເປົ້າໝາຍໄລຍະຢຸດ, ສະນັ້ນ ບໍ່ພຽງແຕ່ຢຸດການສ້າງໂຮງງານຖ່ານຫີນໃໝ່ເທົ່ານັ້ນ.
ການຢຸດເຊົາໂຮງງານຖ່ານຫີນທັງໝົດແມ່ນເປັນໄປໄດ້ພຽງ 20 ຫາ 30 ປີເທົ່ານັ້ນ.ເຖິງປານນັ້ນ, ລັດຖະບານຍັງຈຳເປັນຕ້ອງຈັດຕັ້ງບັນດາມາດຕະການເພື່ອສະໜັບສະໜູນການຢຸດສະງັກຖ່ານຫີນແລະການພັດທະນາການທົດແທນຄືນໃໝ່.
ຖ້າຫາກວ່າທຸກມາດຕະການເປັນໄປໄດ້, ພາກສ່ວນເອກະຊົນບໍ່ສົນໃຈໃດໆຖ້າຫາກວ່າໂຮງງານຖ່ານຫີນເກົ່າຈະຖືກປິດ.ຕົວຢ່າງ, ພວກເຮົາມີລົດເກົ່າຈາກຊຸມປີ 1980 ທີ່ມີເຄື່ອງຈັກທີ່ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ.ລົດປະຈຸບັນມີປະສິດທິພາບຫຼາຍຂຶ້ນ.
ເວລາປະກາດ: ສິງຫາ-19-2021